اجازه بدهید برایتان داستانی بگویم: سامان یک نوازنده گیتار حرفه ای است که جدیدا به یک گروه موسیقی پاپ اضافه شده و امشب قرار است اجرای مهمی در یکی از سالن های بزرگ شهر داشته باشد. حدود پنج هزار بلیط فروخته شده و این یعنی اجرا بسیار حساس خواهد بود. این اولین اجرای سامان در این گروه است و یک فرصت عالی پیش آمده تا بتواند خودش را اثبات کند.

دو ساعت قبل از اجرا همه بچه های گروه به همراه تیم صدابردار و بقیه عوامل اجرایی در حال آماده سازی نهایی سالن برای امشب هستند. ساندچک(بررسی صداها) در حال انجام است و سامان احساس می کند صدای گیتارش آنطور که میخواهد به گوشش نمی رسد و باید تغییراتی از طرف صدابردار انجام شود. اما نمی داند دقیقا مشکل کار کجاست.

مساله را با صدابردار در میان می گذارد و او نیز نمی تواند منظور سامان را درک کند و هر چه با آزمون و خطا تلاش می کنند تا این مساله را رفع کنند اما باز هم مشکلی وجود دارد. در نهایت ناچار می شوند با همان تنظیمات برای اجرا آماده شوند چون دیگر وقتی نمانده است.

ورود داده می شود و جمعیت به سمت صندلی هایشان هدایت می شوند. سالن بعد از نیم ساعت پر می شود و بالاخره اجرا بعد از یک سری مقدمات به طور رسمی شروع می شود. اما اتفاق عجیبی رخ می دهد! صدای گیتار سامان باز هم از آنچه در ساندچک بود کاملا متفاوت شنیده می شود! او به شدت دچار استرس شده است اما به هر شکلی که شده اجرای اول را پشت سر می گذارد.

اجراهای آن شب به خیر گذشتند اما سامان به هیچ عنوان از اجرا لذت نبرد و می دانست که در آینده نمی تواند با این شرایط ادامه دهد و چیزی باید تغییر کند.